Kontynuujemy nasze RP

Themo: Zapomniałeś, że to MOJE Getsugi!
Energia włożona w ataki wróciła do Themo. Potem Arkos zaczął przemianę.
Themo: Twoje oczy może oszukają umysł, ale ja już nie patrzę umysłem. Teraz twoja iluzja nie podziała.
Łowca zamiast używać wzroku wyczuwał energię duchową. Opanował to do perfekcji, więc nic nie mogło tego zakłócić. Ponownie rozpoczął swój taniec ciskając Getsugami. Dołożył do tego trzęsienie ziemi. Obok Arkosa zaczęła tworzyć się ogromna góra, która potem przykryła go, niczym tsunami na morzu.
<Vengerberg, mury obronne miasta>
Męzczyzna: Widzę, że ktoś bawi się elementem ziemi. Przynajmniej nie będę musiał go szukać daleko. Cholera, ten demon tu idzie.
Na horyzoncie było widać sylwetkę Arhella. Ten cisnął kulę ogna prosto w miasto. Mężczyzna za pomocą elementu ognia również utworzył swoją. Dwie kule ognia zderzyły się siejąc spustoszenie na polanach pod miastem. Woda z fosy wylała się na płonące polany i wyparowała w zetknięciu z demonem. Mężczyzna zeskoczył z murów i ruszył do walki z królem piekieł. Zza murów wyleciały pociski z katapult i balist, lecz zostały zdmuchnięte. Zebrał się tam też cały klasztor, który ciskał zaklęciami. Te również na nic się zdały. Arhella to rozśmieszyło i cisnął kulę energii w mury. Mężczyzna próbował ją powstrzymać ciskając ogniem ze swojej klingi. Lecz nawet ta góra płomienia nie uratowała muru. W mieście wybuchła panika, kiedy ludzie usłyszeli huk. Mężczyzna szarżował ku przeciwnikowi zbierając całą wodę. Gdy miał jej wystarczająco dużo cisnął w demona zamrażając ją. Arhella pokryła warstwa lodu.

Lotus: To już dawno prześcignęło moje umiejętności.
Lotus skrył się za pobliskim kamieniem, a Themo stał niewzruszony. Kula trafiła prosto w niego. Gdy kurz opadł ukazał się wielki krater a w środku niego Łowca skryty pod Kopułą Gromu.
Themo: Tylko tyle?
Kopuła zaczynała się zmniejszać i pokryła całe ciało Łowcy.
Themo: Może i masz moce Vilgora, ale on nie rozwinął mocy Łowcy dostatecznie dobrze. Stracił pozycję numer 1. Teraz nadszedł mój czas.
Themo przeniósł się za Gedo Mazo i posłał w jego kierunku potężną Getsugę, która przecięła demona na pół.
Themo: Jesteś taki silny, jak silne są twoje twoje umiejętności. A twoje umiejętności są żadne! Zostały ci podarowane przez obcych ludzi których nawet nie znasz, skradłeś je budząc umarłych. Sam nic nie zyskałeś ty nieudany eksperymencie genetyczny. Aż tak cię fascynuje sztuczna moc? Aż tak bardzo chcesz zniszczyć świat? Znałem paru ludzi, ale oni mieli chociaż osobiste powody. Ty chcesz jedynie zagłady niewinnych dla niczego. Mordujesz na prawo i lewo. Jesteś sporo wart, lecz niszczysz swoją wartość. Skończyłem walkę z tobą. Nawet jej nie zacząłem, gdyż walczyłem z Crayonem, Vilgorem, Ksinterem, Riencem i innymi osobami na raz. Lepiej schowaj się ponownie pod maską.
Łowca schował swój miecz do pochwy i zniknął z pola walki pozostawiając samego Arkosa.
<Polana nieopodal Vengerbergu>
Arhell uwolnił się z lodowej pułapki, która wcale nie ostudziła jego zapału. Cisnął kolejną kulę, która odrzuciła mężczyznę do tyłu. Wojownik ponownie zaatakował płomieniem, lecz demon odpowiedział mu tym samym.

<Willa Hakkuina>
Themo: To nie była ucieczka. To był taktyczny odwrót.
Hakkuin: Szkoda, że twój ojciec nie zrobił taktycznego odwrotu. Masz szczęście, że Lotus posada przymierze, inaczej byś miał problem.
Themo: Wyczułem to. Mówiłeś coś o moim ojcu
Hakkuin: Sam go spytaj.
Mistrz zaprowadził go do piwnicy, gdzie były wielkie, ozdobione drzwi (http://wallpapersuzie.com/thumbnails/de … .com_6.jpg)
Hakkuin: Wiesz już o szczelinach między tym światem a piekłem. Jest jeszcze inny świat. I nie mówię o tym, gdzie dobre duszyczki idą. To świat, gdzie mieszkają demony, które nawróciły się na dobrą ścieżkę bądź zostały spętane przez Łowców. I sami Łowcy tam są. W tym twoi starzy znajomi.
Mentor machnął swoim kijem, a czaszka nad drzwiami zaczęła się świecić i otwarły się wrota. Stał w nich starszy człowiek
Themo: T... Tato?!
Themo rzucił się w ramiona ojcu. Ostatni raz widział go jak miał trzynaście lat.
Themo: Przepraszam... Nawet wtedy się nie pożegnałem...
Ojciec: To nic. To była nasza wina. Nie umieliśmy obronić wioski. Ale ty wyrosłeś. W końcu zmężniałeś. No nie rozklejaj się. Ach, ile bym dał, żeby znów cię zobaczyć młodym. Czekaj...
Themo napełniła energia pochodząca z zaświatów. Wszystkie rany mu się zagoiły, blizny zniknęły, wygładziły zmarszczki i powróciły siły witalne z nawiązką.
Ojciec: Gotowe. Może to nie dwadzieścia lat ale prędko o lasce nie zaczniesz chodzić. Apropo laski i starców, dziękuję Hakkuinie za wzięcie mojego syna w opiekę i nauczenie go wszystkiego.
Hakkuin: To zaszczyt trenować dziedzica Wielkiego Przywódcy. Teraz wszystko w jego rękach. To do niego należy odbudowanie potęgi Łowców i przywrócenie dobrego imienia. Zrobiłem tyle co mogłem Haroldzie.
Themo: Nawet więcej mistrzu. Bez ciebie nie stałbym tutaj. Na wzruszenia jeszcze przyjdzie czas.
Otarł łzę spływającą po jego policzku.
Themo: Mamy władcę piekieł do zabicia. Pomożesz tato?
Harold: Ja na wiele się nie zdam. Ale może Bestie Gedo ci pomogą? I pare innych istot mających na pieńku z Arhellem? Wejdź, przeniosę cię do niego.
Themo: Najpierw chciałbym na miejsce walki z Arkosem.
Themo przekroczył wrota i znalazł się obok Lotusa.
<Verden>
Themo: Przepraszam, że uciekłem.
Lotus: To ty? Cofnąłeś się w czasie czy jak? No w sumie dobrze, że jesteś. Po twoim zniknięciu nie miałem już żadnych zahamowań. I przykro mi z powodu twojego gryfa. Jednak miło było latać na jego grzbiecie.
Themo: Tak. Zaimponowałeś mi swoją mocą. Nie chciałbyś zostać Łowcą?
Lotus: Czy ja wiem?
Themo: Masz czas. Teraz mamy króla piekieł do pokonania. I pozwól mi zadać mu ostateczny cios, by już nigdy nie powrócił.
Lotus: Myślisz, że Arkos powróci?
Łowca schylił się nad jego ciałem i wziął pierścień Rienca, który jeszcze trzymał się na dłoni.
Themo: Kto wie? Idziemy.
Themo i Lotus weszli do portalu.
<Okolice Vengerbergu>
Mężczyzna wystarczająco długo powstrzymywał Arhella przed zniszczeniem miasta. W końcu i jemu zabrakło sił. W końcu pojawiło się kilka postaci: Themo, Lotus, Harold i piątka demonów, która została kiedyś wygnana przez Arhella. Jako pierwsze do ataku ruszyły demony.

(NIEZNANY WYMIAR)
<Crayon za późno się zorientował o Bijuudamie, wioska która była już w gruzach. Wszyscy zginęli, tylko on przeżył w wiosce>
Crayon: Tylko ten skurwysyn mógł to zrobić!
<Dostrzega Arkosa przed bramą portalu, we wiosce>
Crayon: Ty eksperymencie! Ty...
<Niesamowicie szybkim ruchem pojawił się przed Arkosem i łapiąc go za szyje, cisnął nim w bramę portalu>
Crayon: Tego nie przewidział Twój modyfikowany Rinnegan. Mnie nie złapiesz w iluzję, na mnie nie użyjesz technik ścieżek, nie przewidzisz moich ruchów, moja podróbko...

Ostatnio edytowany przez Crayon (2013-09-15 09:45:32)

(NIEZNANY WYMIAR)
Crayon: Mój pokój nie był ślepy. Był możliwy, tylko ludzie nie chcieli go wykorzystać... Więc proszę Cię, marna podróbko, nie wypowiadaj słów o czymś, o czym nie masz pojęcia. Myślisz, jakie to masz ciężkie życie, jaki z Ciebie powstał potwór, ale... Nie wiesz, że i ja straciłem moją rodzinę, wszystkich przyjaciół, a sam stałem się potworem. Jednak dałem nadzieje temu światu, a teraz mi się odwdzięczył tym, ale Ty to zniszczyłeś. Jesteś ślepcem, takim jak ja kiedyś... Myślisz, że jest najpotężniejszy, najmądrzejszy, bo przeżył to wszystko... Jednak jest między nami jedna różnica - ja zawsze dążyłem do pokoju, może i złą drogą, ale jednak. A jeżeli mówić o darze - nadal nie wiesz jak to wszystko działa.
<Rinnegan Crayona powoli zmienia się w sharingana, po czym wraca do pierwotnej formy Rinnegana>
Crayon: Ty tak nie potrafisz, bo jesteś podróbką. Jednak... Czy potrafisz zrobić tak?
<Rinnegan Crayona zmienia się, jak i księżyc w wymiarze na: http://fc08.deviantart.net/fs70/i/2011/ … 30k9qt.jpg >
Crayon: <Do siebie> Nigdy nie spodziewałem się użyć tej techniki... Sama mnie wyniszczy...
<W głowie Crayona zaczynają przelatywać głosy, jakby mógł słyszeć i widzieć wszystko>

Ostatnio edytowany przez Crayon (2013-09-15 10:03:20)

(NIEZNANY WYMIAR)
Crayon: Teraz jest już na to za późno, podróbko. Postanowiłem z moją śmiercią dać szansę temu światu jeszcze raz... Dzięki tym oczom, zniszczę Ciebie i dam ostatni dar temu światu!
<Crayon zauważa, że teraz widzi i słyszy wszystko>
Crayon: <do siebie> Teraz rozumiem dlaczego te oczy nazywają się oczyma Boga...

(NIEZNANY WYMIAR)
Crayon: Nieźle, ale...
<Za Crayonem pojawia się prawdziwe Gedo Mazo>
<W Gedo Mazo zaczyna tworzyć się kula, a Crayon tworzy drugą, które się łączą>
<Bijuudama tworzy się w jedność i wystrzeliwuje w tą od Arkosa>
<Bijuudamy się siłują, jednak to ta od Crayona wygrywa i przeciska ją w portale, gdzie w uderzeniu wybuchają obie niszcząc całe wejście do portalu, tym samym niszcząc sam wymiar>
<Crayon wraz z Arkosem, poprzez zniszczenie wymiaru zostają wyrzuceniu w niewiadomym miejscu w normalnym już świecie, a tam nagle nastaje noc i księżyc zmienia się on na wzór oczu Crayona>
(NIEZNANA LOKALIZACJA, NORMALNY ŚWIAT)
Crayon: Widzę... Wszystko... Słyszę... Wszystko... Czuje... Wszystko... Ale... To koniec! Jesteś wyczerpany...

Ostatnio edytowany przez Crayon (2013-09-15 10:35:38)